Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμονας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας (12 Νοεμβρίου)

ακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται λέει ὁ Κύριος στήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία.
Καί τά λόγια του αὐτά βρίσκουν πλήρη τήν ἐφαρμογή τους στό ὑπεράξιο τέκνο τῆς Κύπρου μας, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Ἐλεήμονα, τόν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς μεγάλης πόλεως Ἀλεξανδρείας.
Φυσικά ἡ φιλανθρωπία εἶναι χαρακτηριστικό γνώρισμα ὅλων τῶν ἁγίων.
Γιατί, ἡ ἀρετή αὐτή, ἡ ἀγάπη πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους εἶναι καί ἡ πιό τρανή πιστοποίηση τῆς ἀγάπης μας πρός τόν μεγάλο μας Πατέρα, τόν Θεό, ὅπως ξεκάθαρα τονίζει καί ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὅμως τήν φιλανθρωπία τήν ἔκαμε κύριο μέλημα τῆς ζωῆς του, ὥστε ἡ Ἐκκλησία μας νά τοῦ δώσει καί τό τιμητικό προσωνύμιο τοῦ Ἐλεήμονος.
Τήν ζωή τοῦ μεγάλου αὐτοῦ φιλανθρώπου, μιά ζωή ἀληθινά χαριτωμένη καί ρωμαλέα, θά ἐκθέσουμε στίς γραμμές πού ἀκολουθοῦν.
Εἶναι τόσο διδακτική, μά καί τόσο ἐνδιαφέρουσα εἰδικά γιά τήν ἐποχή μας, πού εἶναι μία ἐποχή ἄκρατου ἀτομισμοῦ.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης γεννήθηκε στήν Ἀμαθούντα. Ἡ Ἀμαθοῦς, ἦταν ἡ σημερινή Παλαιά Λεμεσός. Ἡ τωρινή πόλη τῆς Λεμεσοῦ λεγόταν τότε Νεάπολις. Μέ τόν καιρό ἡ Νεάπολις ἔγινε ἡ κύρια πόλη τῆς περιοχῆς, ἡ γνωστή Λεμεσός, ἐνῶ ἡ ἀρχαία Ἀμαθοῦς ἔμεινε στίς ἡμέρες μας ἕνας ἄμορφος ἀρχαιολογικός χῶρος. Ὅταν ὁ Ἰωάννης πέρασε τό κατώφλι τῆς ἐφηβικῆς ἡλικίας καί μπῆκε στή νεανική, οἱ γονεῖς του, μετά ἀπό ἀρκετές πιέσεις, τόν ἔπεισαν, παρά τόν βαθύ του πόθο νά ἀφιερωθεῖ σέ ἔργα ὑψηλότερα, ἔργα ὑπηρεσίας τῆς Ἐκκλησίας, νά δεχθεῖ καί νά ἀναλάβει τόν ζυγό τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς.

Περισσότερα...

Ὅσιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητὴς (12 Νοεμβρίου)

Ὁ Σ. Εὐστρατιάδης στό Ἁγιολόγιό του γράφει γιά τόν Ὄσιο:

ὗτος ἣν διάσημος ἐν λόγοις καί ἐν ἀξιώματι, ἔπαρχος Κωνσταντινουπόλεως καί εὐσεβέστατος, ζῶν ἐπί τῆς ἐποχῆς Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (379 – 395) εἰκάζω μᾶλλον ἐπί Θεοδοσίου τοῦ Β’ (408 – 450), κατά δέ τόν Συναξαριστήν Νικοδήμου (οὐχί ὀρθῶς) ἐπί Μαυρικίου (582 – 602). Συζευχθεῖς μετά γυναικός ἀπέκτησε τέκνα δύο, ἓν ἄρρεν καί ἓν θῆλυ, ἀλλά ἄσβεστον ζῆλον ἔχων πρός τήν μοναχικήν πολιτείαν, κατέπεισε τήν σύζυγον αὐτοῦ νά ἐγκαταλείψωσι τήν Κωνσταντινούπολιν καί ἦλθον εἰς Ἀλεξάνδρειαν. Εκεῖ διεχωρίσθησαν ἀπ’ ἀλλήλων, καί ἡ μέν γυνή ἔλαβε μεθ’ ἑαυτῆς τό θυγάτριον, ὁ δέ Νεῖλος τόν υἱόν αὐτοῦ Θεόδουλον, μεθ’ οὗ ἀπῆλθεν εἰς τό ὄρος Σινᾶ πρός ἄσκησιν. Ἀλλ’ ἐκεῖ, ἐπιπεσόντες βάρβαροι ἀπήγαγαν μεταξύ ἄλλων καί τόν υἱόν αὐτοῦ, διά τόν ὁποῖον ἔκλαιε καί ἐθρήνει πικρῶς (Ἀθβάδες τριάκοντα ὀκτώ οἱ ἐν Σινᾷ, Ἰανουάρ. 14).
Εἰς τήν ἐρημικήν ἐκείνην ἀνάπαυσιν ἠσχολήθη εἰς συγγραφᾶς ἀσκητικῶν ἔργων, μαρτυρούντων τήν σοφίαν αὐτοῦ καί τόν πρός ἄσκησιν ἔρωτα. Ἐν νηστείαις καί προσευχαίς διαβιώσας, ἐκοιμήθῃ ἐν εἰρήνῃ. Τά Ἱερά αὐτοῦ ὀστᾶ μετακομίσθησαν ὑπό τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου (518 – 527) καί κατετέθησαν ἐν τῷ ναῷ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐν τῷ Ὀρφανοτροφείῳ, κάτωθεν τοῦ θυσιαστηρίου. Ἂν τοῦτο ἀληθεύη, ἡ τοῦ Συναξαριστοῦ πληροφορία, ὅτι ἐπί Μαυρικίου ἤκμασε, δέν στηρίζεται.

Περισσότερα...

Ὅσιος Νεῖλος ὁ Μυροβλύτης (12 Νοεμβρίου)

Ὅσιος Νεῖλος καταγόταν ἀπό τόν Ἅγιο Πέτρο Κυνουρίας καί ἔζησε κατά τό πρῶτο ἥμισυ τοῦ 17ου αἰῶνα μ.Χ. Ἀπό νεαρή ἡλικία παρελήφθη ἀπό τόν θεῖο του, ἱερομόναχο Μακάριο, στήν ἐκεῖ ἱερά μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τήν καλουμένη τοῦ Μαλεβῆ, ὅπου καί ἀφοῦ ἐκπαιδεύθηκε μέ θεοσέβεια, χειροτονήθηκε διάκονος. Ποθώντας ὅμως καί οἱ δυό ἀκόμη πιό ἀσκητικό βίο, μετέβησαν στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου, ἀφοῦ γιά λίγο χρόνο ἀσκήτεψαν στό σπήλαιο πού εἶχε ἀσκητέψει ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Ἀθωνίτης († 12 Ἰουνίου), στή συνέχεια μετέβησαν σέ ἔρημη ἔκταση κοντά στή Λαύρα τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου, ἔκτισαν ναό τιμώμενο στό ὄνομα τῆς Ὑπαπαντῆς καί παρέμειναν ἐκεῖ ἀσκητεύοντας μέ αὐστηρότητα.
Ἀργότερα ὁ Ὅσιος Νεῖλος, γιά μεγαλύτερη ἄσκηση, κατέφυγε σέ σπήλαιο πού βρισκόταν σέ πολύ ἀπόκρημνο βράχο, ὅπου, ἀφοῦ ἀνήγειρε μικρό ναό, παρέμεινε ἀσκούμενος καί νυχθημερόν προσευχόμενος καθ’ ὅλο τόν ὑπόλοιπο βίο αὐτοῦ.
Ὁ Ὅσιος Νεῖλος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη στίς 12 Νοεμβρίου τοῦ 1651 καί ἐνταφιάσθηκε πλησίον τοῦ σπηλαίου του. Μετά τήν ὁσία ταφή του, μύρο εὐῶδες ἀνέβλυσε ἀπό τόν τάφο του, πού παρεῖχε τήν ἴαση σέ ὅσους ἀσθενεῖς προσέφευγαν ἐκεῖ μέ πίστη.
Ἀργότερα, λόγω ἐδαφικῶν μεταβολῶν, ὁ τάφος τοῦ Ὁσίου ἐξαφανίσθηκε καί παρέμεινε ἄγνωστος γιά πολλά χρόνια. Τό 1815, ὁ Ὅσιος Νεῖλος παρουσιάσθηκε σέ κάποιον μοναχό, πού ὀνομαζόταν Αἰχμάλωτος καί ἀφοῦ τοῦ προεῖπε πολλά μέλλοντα, στήν συνέχεια τόν πρόσταξε νά καταστήσει βατή τόν ὁδό πρός τό σπήλαιό του, γιά νά μεταβαίνουν οἱ μοναχοί νά προσκυνοῦν καί νά λειτουργοῦν τό ναό πού εἶχε ἱδρύσει. Ἀμέσως ὁ μοναχός Αἰχμάλωτος ἀνακοίνωσε στούς ὑπόλοιπους πατέρες ὅσα προστάχθηκαν ἀπό τόν Ὅσιο, αὐτοί δέ ἔσπευσαν μέ προθυμία ὄχι μόνο νά διανοίξουν τήν ὁδό, ἀλλά καί νά οἰκοδομήσουν νέο ναό πρός τιμήν τοῦ Ὁσίου. Κατά τήν ἐκσκαφή τῶν θεμελίων τοῦ ναοῦ, ἀνευρέθη ὁ τάφος του καί τά σεπτά λείψανά του, τά ὁποία ἀνέδιδαν ἄρρητη εὐωδία.
Ἡ κυρίως μνήμη του ἑορτάζεται τήν 7η Μαΐου.

Περισσότερα...